دانلود تحقیق مكانیزم 33 ص

گروه فایل کاربردی

توضیحات :

فرمت فایل : ورد

قسمتی از محتوی فایل

تعداد صفحات : 54 صفحه

مكانیزم‌های مقاومت به سرمازدگی مقدمه برای تحمل و زنده ماندن، گیاهانی كه در نواحی معتدلِ زمین زندگی می‌كنند تغییرات سازش را در اواسط تابستان انجام می‌دهند.
آشكارترین تغییرات از نوع ریخت شناسی است و شامل كاهش كل اندام‌های هوایی و تشكیل اندام‌های خاصی مثل غنچه‌ها و پاجوش‌ها می‌باشد.
با این حال تغییرات پایدارتر در سایر بخش‌های گیاه رخ می‌دهد.
كه امكان رفتن به حالت مقاوم به سرما را پیدا می‌كنند.
این تحصیل مقاومت به دمای پایین معمولاً مقاومت به سرما نامیده می‌شود.
در نواحی‌ای كه دماها برای دوره‌های طولانی منجمد می‌شوند راهبردهای پرهیز از انجماد نامناسب هستند و گیاهان مقاومت به سرما را توسعه می‌دهند یعنی مكانیزمی كه به یخ زدن در داخل موجودات زنده‌ای كه نسبت به حضور یخ در داخل بافت‌هایشان مقاوم هستند شامل تشكیل یخ برون سلولی در یك دمای زیر صفر بالا است.
در طی انجماد،70 تا 80 درصد از آب مایع در بافت به صورت یخ برون سلولی منجمد می‌شود كه منجر به آبگیری سلولی می‌شود.
توانایی‌های موجودات زنده برای تغییر شكل رشد یخ و تحمل آبگیری اضافی اجزای اصلی بقای سلولی هستند.
در بعضی موارد، انجماد برون سلولی با یك مكانیزم دوم موسوم به فوق انجماد عمیق همراه می‌شود كه در آن آب در حالت مایع باقی می ماند .
حتی در دماهای بسیار كم از مقطة جوانه‌زنیِ ناهمگن فوق انجماد عمیق فقط در بعضی از آنژیواسپرم‌ها مشاهده شده‌است و محدود به انواع سلول معین یا اندام‌های معین آن‌ها است مانند زایم پارانشیم .
تعیین كردن كمترین دمایی كه یك گیاه مورد نظر بتواند تحمل كند كار دشواری است.
این دما معمولاً توسط LT50 از یك جمعیت تعیین می‌شود.
یعنی دمایی كه در آن 50 درصد از جمعیت در یك آزمایش انجماد شده تحت یك سرعت سرد كردن مفروض می‌میرند ، اكثریت گیاهان غلّه نسبت به انجماد در طی تابستان حساس هستند.
گیاهان در تماس با دماهای كم و یا طول روزهای كوتاه كاهش LT50 را در طی چند روز یا چند هفته نشان می‌دهند تا این كه گیاهان به تلرانس انجماد حداكثر خودشان می‌رسند.
در همان هنگام، آمینو اسیدها، كربوهیدرات‌ها ، اسیدهای نوكلوئیك، لیپیدها و بعضی از فیتوهورمون‌ها در بافت‌های گیاه جمع می‌شوند .
این تغییر شكل‌ها با تغییرات در فعالیت‌های آنزیم، الگوهای ایزوزیمیك و حالت ژن همراه هستند.
در بعضی گونه‌ها، تماس بعدی با دماهای انجماد ملایم برای حصول حالت كاملاً مقاوم شده لازم می‌باشد .
البته این مرحلة «فوق عملِ سرما» شامل تغییرات اضافی در حالت ژن است.
اهمیت این پدیده‌ها در رابطه با توسعه و بهبود تحمل سرما هنوز كاملاً درك نشده‌است.
اثبات روابط علت و معلول بین تغییرات متابولیكی و ملكولی در طی مقاوم شدن به سرما و بهبود تحملِ یخ زدن، امری دشوار است.
اكثر آزمایش‌‌ها به تغییرات در تركیب شیمیایی و یا حالت ژن و ارتباط آن‌ها با تغییرات در LT50 از گیاهان می‌پردازند .
ولی برای حصول LT50 ، ابتدا گیاهان باید در دماهای پایین زنده بمانند.
گیاهانی كه توسط تماس با دماهای بین آسیب می‌بینند موسوم به حساس به سرما می‌باشند.
وقتی دما به كمتر از نقطه از نقطة یخ زدن در ( آب ) می‌رسد، كه عموما نزدیكً به